|
OLIMPIJCZYCY!
Czesław Marchewczyk
Urodzony 1 października 1912 w Krakowie, zmarł 10 listopada 2003 w Krakowie i tam pochowany. W 1934 ukończył Państwową Szkołę Techniczną - Wydział Budownictwa. W 1949 Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie nadała mu stopień inżyniera budowniczego w zakresie architektury. Hokeista-napastnik, od dziecka trenował hokej, najpierw w Sokole, a od 1927 w Cracovii, w której gral do zakończenia kariery w 1949. Jako pierwszy krakowianin został powołany do reprezentacji Polski, w której rozegrał 66 meczów, zdobywając 20 bramek. Reprezentował Polskę na trzech olimpiadach zimowych: Lake Placid (1932), Garmisch-Partenkirchen (1936) i St Moritz (1948). Brał również udział w pięciu turniejach o hokejowe mistrzostwo świata (1930, 1935, 1937, 1938, 1939). Trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Polski, w 1937, 1946, 1947. Sukcesy odnosił także w piłkę ręczną, zdobywając dla Cracovii dwa razy mistrzostwo Polski - 1930, 1933. W 1935 rozegrał jedno spotkanie w reprezentacji kraju. Po zakończeniu kariery zawodniczej w latach 1957-1967 członek zarządu PZHL. Był pomysłodawcą i stał na czele społecznego komitetu budowy sztucznego lodowiska w Krakowie (otwartego w 1961).
Odznaczony: Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Cracoviae Marenti. W 1994 został odznaczony medalem Kalos Kagathos.
Piorun. 29 lipca 1937 w 55 minucie meczu Garbarnia Kraków - AKS Chorzów piorun uderzył w trybunę. Poparzeniu uległo 7 widzów, w tym Czesław Marchewczyk. Gracz Pasów miał poparzoną prawą stronę klatki piersiowej i lewe przedramię.
Adam Kowalski ps. "Roch", "Nowak",
Urodził się 19 grudnia 1912 w Stanisławowie, zmarł 9 grudnia 1971 w Krakowie.
Nauczyciel wf absolwent CIWF (1938), wszechstronny sportowiec Cracovii, trzykrotny olimpijczyk w hokeju na lodzie (1932, 1936, 1948).
Był zawodnikiem niezwykle uzdolnionym i wszechstronnym (pływak, waterpolista, piłkarz, koszykarz), ale największe sukcesy odniósł w hokeju na lodzie. Przez cały czas trwania kariery sportowej wierny był Cracovii (1928-1951), 53-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1932-1948) w których zdobył 22 bramki, 3-krotny mistrz Polski (1937, 1946, 1949), 4-krotny uczestnik mistrzostw świata (1935, 1937-1939). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939. Okres wojny spędził w oflagu Woldenberg, gdzie był wiceprezesem Żołnierskiego Klubu Sportowego Skra. Uczestnik jenieckiej olimpiady 1944. Po wojnie znów grał w Cracovii w hokeja, zdobywając także dwa tytuły wicemistrza Polski w koszykówce (1946) i piłce wodnej (1946). Był także mistrzem Polski w piłce ręcznej (1933). Działacz (zasłużony) i sędzia sportowy. Żonaty (dwoje dzieci).
▪ 1932 Lake Placid: członek drużyny hokejowej (napastnik), która po porażkach z Kanadą 0:9 i 0:10, USA 1:4 i 0:5 oraz Niemcami 1:2 i 1:4 zajęła 4 m. w turnieju na cztery uczestniczące drużyny (zw. Kanada). Partnerami w drużynie byli: Aleksander Kowalski, W. Krygier, W. Ludwiczak, C. Marchewczyk, K. Materski, A. Mauer, R. Sabiński, K. Sokołowski i J. Stogowski.
▪ 1936 Garmisch - Partenkirchen: członek drużyny hokejowej (napastnik), która po zwycięstwie nad Łotwą 9:2 i porażkach z Kanadą 1:8 oraz Austrią 1:2 zajęła 3 m. w grupie elim. (4 druż. ) odp. z turnieju (zw. W. Brytania) Skład drużyny - zob. Kasprzycki Mieczysław.
▪ 1948 St. Moritz: członek drużyny hokejowej (napastnik), która po zwycięstwach nad Austrią 7:5 i Włochami 13:7 oraz porażkach z USA 4:23, Kanadą 0:15, CSR 1:13, W. Brytanią 2:7, Szwajcarią 0:14 i Szwecją 2:13 zajęła 6 m. w turnieju (zw. Kanada)
Andrzej Wołkowski
Andrzej Wołkowski urodził się 14 lutego 1913 w Krakowie, brak informacji o miejscu i dacie śmierci. Hokeista.
W Cracovii w latach 1933-1949.Pięciokrotny Mistrz Polski (1937, 1946-49). W reprezentacji w latach 1936-1947 rozegrał 47 meczów. W latach 1936 -1939 zagrał we wszystkich oficjalnych meczach które rozegrała reprezentacja. Uczestnik Olimpiady 1936, oraz 5 Mistrzostw Świata (1935, 1937, 1938, 1939, 1947). Trener
Mieczysław Burda
Urodził się 19 kwietnia 1916 w Krakowie, zmarł 29 kwietnia 1990 w Krynicy (i tam jest pochowany). Po I wojnie jego rodzice przeprowadzili się do Krynicy, gdzie ukończył miejscowe liceum i zaczął grać w KTH. W Cracovii 1948-1949 (później wrócił do KTH), dwukrotny Mistrz Polski z Pasami (1948, 1949). 33-krotny reprezentant Polski (1937-1948), w tym 8 razy z Cracovią. Olimpijczyk (1948). Po zakończeniu kariery trener zespołów bydgoskich, KTH i Cracovii (1962-63). Jego syn Roman również grał w hokeja w KTH i Cracovii, jednak bez większych osiągnięć.
Jan Maciejko
Urodził się 2 stycznia 1913 w Tarnowie, zmarł 21 października 1993, Krakowie. Hokeista, występujący na pozycji bramkarza.
W Cracovii spędził prawie całą swoją karierę (1926-1951), jednak występował też w Wiśle Kraków. Pięciokrotny mistrz Polski, 28-krotny reprezentant kraju. Olimpijczyk z Sankt Moritz 1948 oraz uczestnik dwóch turniejów o mistrzostwo świata (1939 i 1947). Jeden z najlepszych bramkarzy w historii krakowskiego klubu.
W czasie wojny obronnej Polski w 1939 r. ranny pod Biłgorajem. Od grudnia 1939 dowódca grupy dywersyjnej okręgowego Kedywu Kraków. Pod psudonimem "Ryś - był bohaterem walk z Niemcami, żołnierz I batalionu "Barbara" w Tarnowskiem. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari.
Po zakończeniu kariery zawodniczej trener Podhala Nowy Targ, Cracovii, AZS Kraków i Olszy Kraków.
Maksymilian Więcek
Urodził się 18 września 1920 w Baranowie Sandomierskim, zmarł 28 grudnia 2006 w Krakowie. Syn Konstantego i Marii Ciejka. Ppłk sł. st. WP, trener, hokeista Cracovii i Legii Warszawa, reprezentacyjny obrońca, olimpijczyk z St. Moritz (1948).
W 1938 ukończył III Gimnazjum i Liceum im. króla Jana Sobieskiego następnie w 1947 Akademie Medyczną w Krakowie, gdzie otrzymał tytuł dr nauk farmacji w 1964. Hokeista (obrońca YMCA Kraków) (1935-1939), Cracovii (1945-1949) i Legii Warszawa, której był wieloletnim kapitanem (1950-1960). 10-krotnie zdobywał mistrzostwo Polski: w barwach Cracovii (1946, 1947, 1949) i stołecznej Legii (1951-1957). 16-krotnie występował w reprezentacji Polski w meczach międzypaństwowych (w parze obrońców z Henrykiem Bromowiczem). Był bardzo wszechstronnym sportowcem, 4-krotnym reprezentantem Polski w piłce ręcznej 11-osobowej (1948) i członkiem kadry narodowej w koszykówce. Zasłużony Mistrz Sportu, laureat medalu "Kalos Kagathos" (2003). Wieloletni farmakolog Szpitala Wojskowego w Krakowie, nauczyciel akademicki, trener i zasłużony działacz sportowy, przewodniczący Klubu Olimpijczyka w Krakowie i KOZHL, członek Rady Seniorów Cracovii.
Był hokeistą o dobrych warunkach fizycznych (182 cm, 84 kg), w latach 40. i 50. obrońcą Cracovii i Legii Warszawa, której był wieloletnim kapitanem. 10-krotny mistrz Polski: w barwach Cracovii (1946, 1947, 1949) i Legii (1951-1957) oraz 16-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (w parze obrońców z Henrykiem Bromowiczem). Był wszechstronnym sportowcem, m.in. 4-krotnym reprezentantem Polski w piłce ręcznej 11-osobowej (1948) i członkiem kadry narodowej w koszykówce. Zasłużony Mistrz Sportu, laureat medalu "Kalos Kagathos" (2003) za osiągnięcia w sporcie i w pracy zawodowej. Farmakolog, nauczyciel akademicki, trener i zasłużony działacz sportowy, m.in. przewodniczący Klubu Olimpijczyka w Krakowie i KOZHL, członek Rady Seniorów Cracovii.
Jak wspominał kiedyś na naszych łamach dr Maksymilian Więcek, sportem zainteresował się jeszcze przed wojną, a zwłaszcza łyżwami. Co roku nie mógł doczekać się nadejścia zimy, aby pojeździć, pograć w parku w hokeja. Jeździł za krążkiem od świtu do nocy. Pierwsze kroki zawodnicze stawiał w krakowskiej Legii, grał przeciw Cracovii i wpadł w oko "Pasiakom". Niestety, ciekawie zapowiadającą się karierę przerwała wojna. Podczas okupacji brał udział w drukowaniu i kolportowaniu podziemnej prasy.
Po 1945 roku stanął na lodowisku u boku takich sław Cracovii jak Marchewczyk, Kowalski, Maciejko, Wołkowski. Grał w obronie i święcił z kolegami mistrzostwo Polski. Ale też trafił do sekcji koszykówki i piłki ręcznej Cracovii, zostając wicemistrzem kraju w koszu i brązowym medalistą MP w piłce ręcznej. Był powołany do kadry koszykarzy na igrzyska w Londynie w 1948 roku, z szczypiornistami zagrał na Igrzyskach Państw Bałkańskich. W końcu wystąpił na igrzyskach olimpijskich, w swej ulubionej dyscyplinie - hokeju. Olimpijczycy spotkali się w Sankt Moritz, Polacy zajęli 6. miejsce. Biało-czerwoni wygrali wtedy z Austrią 7-5 i Włochami 13-7. Grał we wszystkich siedmiu meczach.
Potem przyszło powołanie do wojska i zmiana barw na warszawską Legię. Tylko choroba wyeliminowała go z igrzysk w 1952 roku. Do Krakowa wrócił w 1957 roku, kończył karierę w Cracovii. Pochłaniały go nowe obowiązki; pracował w szpitalu wojskowym, ale też szkolił hokejową młodzież Olszy i Cracovii.
Roman Steblecki
Ur. 16 marca 1963 w Skarżysku-Kamiennej, syn Ignacego Mariana i Michaliny Warszawskiej, absolwent Technikum Mechanicznego w Krakowie 1984 (technik mechanik). Hokeista (178 cm, 74 kg), napastnik, wychowanek Cracovii i trenera Juliana Korzeniaka (1974-1990, 1993-1994, 1996-1998, 2003-2004) oraz francuskiego HC Reims (1991-1992) i norweskich drużyn: Kristianstads IK (1994-1996) oraz Nittors IK (1992-1993). Szybki, doskonale pod względem fizycznym przygotowany do gry napastnik Cracovii, rozegrał w lidze polskiej (podczas 12 sezonów) 398 meczów i zdobył 315 goli (9 m. w historii polskiego hokeja). Był 2-krotnie królem ligowych strzelców (1987, 1990) i laureatem Złotego Kija redakcji "Sportu" dla najlepszego hokeisty kraju (1990). 125-krotny reprezentant Polski (1984-1995), strzelec 35 bramek, olimpijczyk z Calgary (1988) oraz uczestnik 9 turniejów o MŚ: 1986 Moskwa - 8 m., 1987 Canazei - 9 m. (gr. B-1), 1989 Sztokholm - 8 m., 1990 Lyon, Megeve - 14 m. (gr. B-6), 1991 Ljubljana - 12 m. (gr. B-4), 1992 Praga - 12 m., 1993 Eindhoven - 14 m. (gr. B-2), 1994 Kopenhaga - 15 m. (gr. B-3), 1995 Bratysława - 15 m. (gr. B-3). W reprezentacyjnym ataku partner K. Podsiadły i J. Morawieckiego.
Powyższe informację pochodzą z serwisu: Hokej.net [1]
Przebieg kariery: w okresie od 1974 do 1990 r. grał w KS"CRACOVIA". W 1991 roku występował we Francji, a w okresie od 1992 - 1996 r. w Szwecji. Powrócił do CRACOVII w roku 1996 i grał do 1998 r. Ponownie powrócił o Cracovii w sezonie grudzień 2003 do marca 2004 i pomógł drużynie w awansie do Ekstraligi.Sukcesy sportowe: 141 występów w reprezentacji Polski w tym na Olimpiadzie w Callgary - 1988 roku (1 gol w meczu z Francją) 3 krotnie brał udział w mistrzostwach świata Grupy A - Moskwa, Sztokholm i Praga. 6-ciokrotnie grał w reprezentacji Polski w mistrzostwach świata Grupy B. Dwukrotnie był królem strzelców ligi polskiej (34 i 57 bramek).
Nagrody: Złoty Kij Przeglądu Sportowego - 1990 rok, I miejsce w Plebiscycie "10 asów Małopolski - 1989 rok.
Odznaczenia: brązowy Krzyż Zasługi - 1986 rok, Medal z okazji 75-lecia PZHL oraz złota odznaka Zrzeszenia Sportowego "START".
Mariusz Kieca
Hokeista z Sosnowca, bramkarz klubów śląskich, olimpijczyk z Albertville (1992). Urodzony 5 listopada 1969 w Sosnowcu, syn Mariana i Donaty Haliny Wójcikiewicz. Hokeista (178, 83), bramkarz Cracovii (1987-1994), Górnika 20 Katowice (1994-1995), KKH Katowice (1995-1998), SMS PZHL (1998-1999), GKS Tychy (1999-2002) i KTH Krynica (2002-2003). 5-krotny brązowy medalista MP: 1994 (Górnik 20 Katowice), 1995, 1997, 1998 (KKH Katowice), 2002 (GKS Tychy). W ciągu 15 ligowych sezonów (do 2002) rozegrał 493 mecze. 89-krotny reprezentant Polski (1992-2001), olimpijczyk (1992), uczestnik 9 turniejów o MŚ: 1992 Praga - 12 m., 1994 Kopenhaga - 15 m. (gr. B-3), 1995 Bratysława - 15 m. (gr. B-3), 1996 Eindhoven - 17 m. (gr. B-5), 1997 Katowice - 17 m. (gr. B-5), 1998 Ljubljana - 23 m. (gr. B-7), 1999 Kopenhaga - 23 m. (gr. B-7), 2000 Katowice - 19 m. (gr. B-3), 2001 Grenoble - dyw. I-1. W sumie na IO i MŚ rozegrał 33 mecze. Żonaty (od 7 października 1998, Katarzyna Małgorzata Paprotny). Mieszka w Sosnowcu. Trener w SMS Sosnowiec.
|
)
)
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
.jpg'))
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)